خویشم را با هر شکستن نزدیکتر میشوم. صبر اگر داشتم در مفصلِ زخمهای بزرگ، شاد میگریستم که بناست منِ دیگری، منِ بیشتری از پسِ هر زلزله پیدا شود، که دوستترش بتوانم داشت.
با این همه، شیرینتر از سُکرِ نقاهت نیست، پس از تحمّلِ صعبترین دردها.
خدا یاریام کنَد از دردهای پسین، سربلندتر، محکمتر، جان به در ببرم.
برچسب : نویسنده : efeminostalgy2 بازدید : 159 تاريخ : شنبه 6 مهر 1398 ساعت: 18:21
شاخهام که از دهانِ خودم میرویم
میپیچم
به حرفهای گمشدهام
در آویزگاهِ باد
هزار قاصدِ کوچک
مرا صدا زدهاند.
برچسب : نویسنده : efeminostalgy2 بازدید : 143 تاريخ : شنبه 6 مهر 1398 ساعت: 18:21
نفسی هزار جانِ از کف رفته را سقفِ خانه مصادره میکند؛ هزار نور، که از چشمها گریخته و بازتابَش از نگاه، دریغ داشته شده... و دهانِ سپاس،گشوده است.
برچسب : نویسنده : efeminostalgy2 بازدید : 136 تاريخ : شنبه 6 مهر 1398 ساعت: 18:21
برچسب : نویسنده : efeminostalgy2 بازدید : 155 تاريخ : شنبه 6 مهر 1398 ساعت: 18:21
برچسب : نویسنده : efeminostalgy2 بازدید : 148 تاريخ : شنبه 6 مهر 1398 ساعت: 18:21