سفره ی خوشحالمان

از این صبر که در من بیشترش می کنی، از این صبر که گوش بدخواهَش کَر، سپاسگزارم. هر روز تجربه اش راه تازه ای نشانم می دهد تا نمودهای بیقراریِ دل را کم کنم و آرامش بیرونی ام را بهتر اداره کنم.

کمکم می کند تا برای موج های پیاپی، شناورِ راحتی نباشم و تلاطم از دست ها و قدم هام، راهی به بیرون پیدا نکند.

من پرورده ی صبر و خطاپوشیِ توام، پرورده ی بخشش و فرصتهای بسیارم. اینی که منم، از آنی که بوده، فصل فصلِ فاصله اش را به دست مراقبت تو مدیون است.

...

باور کنید که انعکاس درست اندیشی، نیک اندیشی و اعتماد به خدا، به هر شکلی که دلتان بیشتر بخواهد، به شما رخ خواهد نمود. من امسال شبیه مهمانهای دوباره، لبخندها و شلوغی های عید، دیدمش. در خانه ای که سالها بود، عیدهای ساکت و تنهایی داشت. بی اندازه ممنونم، بی اندازه از این کوفتگیِ وصف نشدنیِ مهمانداری خوشحالم و آرزو می کنم سفره ی این خانه، همیشه لایق میزبانی باشد.