مفتاح

کمکم کن، بین تو و خودم، گاهی از رفتار با مردم، به بن بست میرسم. دوست می دارم، فراموش می کنم، می بخشم و بی حساب کمک می کنم، آنقدر که بعضی ها، به بلاهتم تعبیر می کنند و خیال های سوء به سرشان می افتد.

لطفاً یادم نده که در این موارد، در کمک به دیگران، شبیه ساده لوح ها نباشم. لطفاً تا توان دارم، هرکسی را که گشایش کارش، دلش، لبخندش، از من ساخته است، در مسیر من بگذارش، ولی خودت مرا از خیال های خام و نیت های سوء، در امان بدار.

کمکم کن که در طفره رفتن از بخشش به دیگرانی که صاف نیستند، ناصاف و کدر نشوم، کمکم کن تغییر رنگ ندهم، مرا با خودم در نینداز، ای مهربان. هرکه را به صلاح نیست، خودت دور کن، از من بر نمی آید که بِرانم و برنجانم... خدای مراقب